Με τον τίτλο «F1», η νέα ταινία του Joseph Kosinski («Top Gun: Maverick») επιχειρεί να φέρει την αδρεναλίνη της Formula 1 στο πανί, μέσα από μια εντυπωσιακά σκηνοθετημένη εμπειρία με πρωταγωνιστή τον Brad Pitt. Πρόκειται για ένα φιλμ που επιχειρεί να συνδυάσει δράση, συναίσθημα και αυθεντικότητα, με φόντο το πιο θεαματικό πρωτάθλημα μηχανοκίνητου αθλητισμού στον κόσμο. Και αν και το αποτέλεσμα εντυπωσιάζει οπτικά, δεν καταφέρνει να ξεφύγει εντελώς από τα κλισέ και τις αφηγηματικές ευκολίες.
Όταν ο Brad Pitt βάζει την στολή της Formula 1 και ανεβαίνει ξανά στο cockpit, το Χόλιγουντ στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα: το σινεμά των blockbusters μπορεί να είναι εντυπωσιακό χωρίς να είναι φλύαρο – και η τεχνολογία να συμπληρώνει την αφήγηση, όχι να την καταπίνει. Το «F1», η νέα συνεργασία του Pitt με τον σκηνοθέτη Joseph Kosinski (Top Gun: Maverick), φιλοδοξεί να γίνει η καθοριστίκη αγωνιστική ταινία της δεκαετίας. Και σε μεγάλο βαθμό, το πετυχαίνει – ειδικά όταν μένει προσγειωμένη στις πίστες και όχι στα κλισέ του σεναρίου της.
Ο Pitt στους αγώνες
Ο Sonny Hayes, ο χαρακτήρας του Pitt, είναι ένας πρώην οδηγός F1 που αποσύρθηκε πρόωρα μετά από ένα τραγικό ατύχημα. Όταν του προτείνουν να επανέλθει ως μέντορας για τη νεοσύστατη ομάδα APXGP, δίπλα στον νεαρό αστέρα Joshua Pearce (μια καίρια επιλογή του ταλαντούχου Damson Idris), ο Hayes βλέπει την ευκαιρία να εξιλεωθεί — για το παρελθόν, τον εαυτό του και τον κόσμο των αγώνων που άφησε πίσω του. Η επιστροφή του δεν είναι μόνο επαγγελματική, είναι και υπαρξιακή. Ο Hayes κουβαλά τραύματα, προσωπικά και αθλητικά, και μέσα από αυτή τη δεύτερη ευκαιρία προσπαθεί να βρει λύτρωση.
Η σχέση τους γίνεται ο θεμέλιος λίθος της ιστορίας. Και ενώ η δυναμική τους φέρνει γνήσια συναισθήματα στην οθόνη, το σενάριο δεν προσφέρει αρκετές εκπλήξεις: ο παλιός και ο νέος, η κόντρα τους, η σταδιακή κατανόηση, όλα ακολουθούν αναμενόμενες σεναριακές γραμμές. Όμως η ερμηνευτική δύναμη των δύο πρωταγωνιστών καλύπτει αρκετές από αυτές τις δραματουργικές «τρύπες».
Ο Pitt, στα 60 του πλέον, φέρνει στη μεγάλη οθόνη ένα κράμα γοητείας, κυνισμού και εσωτερικής έντασης. Η φυσική του παρουσία, η αβίαστη κινηματογραφικότητά του, και η ικανότητά του να ενσαρκώνει ήρωες που «έχουν ζήσει», παραμένουν απαράμιλλες. Ωστόσο, το σενάριο δεν του δίνει αρκετό βάθος ώστε να ξεφύγει από το αρχέτυπο του «μέντορα που επιστρέφει για μια τελευταία νίκη».
Η πίστα
Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι η κινηματογράφηση των αγώνων. Χάρη στη συνεργασία της παραγωγής με τη Formula 1, η ταινία γυρίστηκε σε πραγματικά Grand Prix, με ειδικά διαμορφωμένα μονοθέσια, στα οποία τοποθετήθηκαν κάμερες κινηματογραφικού επιπέδου. Ο διευθυντής φωτογραφίας Claudio Miranda (Oscar για το Life of Pi) παραδίδει ένα έργο υψηλών προδιαγραφών, γεμάτο ένταση, ταχύτητα και ρεαλισμό. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι πρόκειται για τις πιο εντυπωσιακές σκηνές αγώνων που έχουμε δει από την εποχή του Rush.
Η χρήση IMAX και η εστίαση στη φυσική ταχύτητα —χωρίς υπερβολικά CGI— δίνουν στην ταινία έναν αυθεντικό παλμό που κάνει τον θεατή να νιώθει ότι βρίσκεται μέσα στο cockpit. Το ηχητικό σχεδιασμό επιμελήθηκε ο Hans Zimmer, που προσθέτει ένα ηλεκτρισμένο μουσικό χαλί, ενισχύοντας την ένταση χωρίς να καταπνίγει το δραματουργικό περιβάλλον.
Σενάριο
Εδώ όμως βρίσκεται και το αδύναμο σημείο της ταινίας. Το σενάριο, παρότι βασίζεται σε ένα δυναμικό περιβάλλον με έντονα συναισθηματικά διακυβεύματα, ακολουθεί υπερβολικά γνώριμα μονοπάτια. Η αφήγηση της «δεύτερης ευκαιρίας» του ήρωα, η αντιπαράθεση των γενεών, οι προσωπικοί δαίμονες και η τελική λύτρωση, όλα παρουσιάζονται με ελάχιστη ανατροπή ή πρωτοτυπία.
Οι διάλογοι, σε αρκετές περιπτώσεις, πέφτουν στην παγίδα του μελοδραματισμού ή της προβλέψιμης σοβαροφάνειας, ενώ οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένων των μηχανικών και των υπόλοιπων οδηγών, παραμένουν σχηματικοί.
Διάβασε επίσης: Dying for Sex: Μια ιστορία ελευθερίας, φιλίας και απόλυτης ειλικρίνειας
Η Kerry Condon, υποψήφια για Όσκαρ με το The Banshees of Inisherin, υποδύεται την team principal της APXGP — μια ηγετική φιγούρα που ισορροπεί ανάμεσα στην πίεση των χορηγών και την ψυχολογία των οδηγών της. Η ερμηνεία της δίνει βάθος σε έναν χαρακτήρα που θα μπορούσε εύκολα να πέσει στην παγίδα του στερεοτύπου.
Στο πλευρό της, οι Javier Bardem και Tobias Menzies υποστηρίζουν τις πλευρές του σπορ και της πολιτικής, δίνοντας στο φιλμ ένα αίσθημα «εσωτερικότητας» του κόσμου της F1, όχι μόνο θέαμα, αλλά και κυνισμός, στρατηγική, συμφέροντα.
Μια ταινία φτιαγμένη για το κοινό της Formula 1; Όχι μόνο
Παρά τις σεναριακές αδυναμίες, η ταινία καταφέρνει να λειτουργήσει ως ένα εντυπωσιακό, feel-good φιλμ που σέβεται τους θεατές του και την κουλτούρα των αγώνων. Η παραγωγή, υπό την αιγίδα της Apple Original Films, έδειξε ξεκάθαρα ότι στόχος ήταν μια παγκόσμια εμπειρία και ο Jerry Bruckheimer ως παραγωγός φρόντισε να δοθεί το ανάλογο blockbuster βάρος.
Για τους φαν της Formula 1, η ταινία αποτελεί ένα είδος κινηματογραφικού παραδείσου: από την αληθοφάνεια μέχρι την αναπαράσταση των τακτικών pit stop. Για το ευρύτερο κοινό, είναι μια ιστορία λύτρωσης και συνεργασίας, ειπωμένη με κινηματογραφική δεξιοτεχνία, αλλά όχι πάντα με αφηγηματική τόλμη.
Η μουσική του Hans Zimmer συνοδεύει ιδανικά το θέαμα ενισχύοντας την ένταση των αγώνων χωρίς να «σκεπάζει» την αφήγηση. Η παραγωγή, σε συνεργασία με την Formula 1, τους Skydance και την Apple Original Films, υπό την εποπτεία του Jerry Bruckheimer, εξασφαλίζει τη χολιγουντιανή σφραγίδα ποιότητας.
Είναι μια εντυπωσιακή, τεχνικά άρτια ταινία που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις της ταχύτητας και του κινηματογραφικού θεάματος. Ο Brad Pitt είναι στιβαρός και χαρισματικός, η δράση απογειώνεται με κάθε γύρο, και η αίσθηση αυθεντικότητας αποπνέει σε κάθε καρέ. Το F1 είναι μια επιτυχημένη μίξη high-octane δράσης και κλασικής κινηματογραφικής δομής. Μπορεί να μην καινοτομεί σεναριακά, αλλά απογειώνεται με το ρεαλισμό του, τη φυσική του ενέργεια και τον κινηματογραφικό star Brad Pitt. Για τους fans του μηχανοκίνητου αθλητισμού, είναι ό,τι πιο αυθεντικό έχει γυριστεί από το Senna και μετά. Για το ευρύ κοινό, είναι ένας κινηματογραφικός γύρος με ταχύτητα, χαρακτήρα και λίγη συναισθηματική υπερβολή.
Διάβασε επίσης: Το πρώτο σκηνοθετικό εγχείρημα της Dakota Johnson σε σενάριο αυτιστικής ηθοποιού
Comments are closed.